W dzisiejszym wpisie przyjrzymy się bliżej składnikowi żywności, który często pojawia się na etykietach produktów spożywczych – pirosiarczynowi sodu (E223). Omówimy, czym jest ten składnik, jakie ma zastosowania oraz jakie są normy jego spożycia.
Czym jest pirosiarczyn sodu (E223)?
Pirosiarczyn sodu (E223) to związek chemiczny, który jest solą sodową kwasu pirosiarkowego. W przemyśle spożywczym stosowany jest jako konserwant i przeciwutleniacz, który zapobiega rozwojowi drobnoustrojów i niekorzystnym zmianom chemicznym w żywności. Dzięki swoim właściwościom utleniającym, pirosiarczyn sodu jest również wykorzystywany do usuwania chloru z wody, co może wpływać na poprawę smaku i jakości niektórych produktów spożywczych.
Zastosowanie pirosiarczynu sodu (E223) w żywności
Pirosiarczyn sodu (E223) jest stosowany w wielu produktach spożywczych, takich jak:
- napoje alkoholowe (np. piwo, wino),
- owoce suszone (np. rodzynki, morele),
- owoce w syropie,
- warzywa konserwowe,
- mięso i wędliny,
- owoce morza (np. krewetki, małże),
- gotowe potrawy i sosy,
- ciasta i desery,
Stosowanie pirosiarczynu sodu pozwala na przedłużenie trwałości produktów, zabezpieczenie ich przed utlenianiem i utratą koloru oraz zachowanie ich właściwości organoleptycznych.
Bezpieczeństwo i normy spożycia pirosiarczynu sodu (E223) dla człowieka
Dopuszczalne dzienne spożycie pirosiarczynu sodu (E223) wynosi 0,7 mg na kilogram masy ciała, co oznacza, że dla osoby ważącej 70 kg dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 49 mg. W praktyce, spożycie tego konserwantu jest zwykle znacznie niższe niż dopuszczalne normy. Niektóre osoby mogą być jednak uczulone na pirosiarczyn sodu, co może objawiać się m.in. bólem głowy, pokrzywką, astmą czy wymiotami. W przypadku stwierdzenia uczulenia na ten składnik, należy unikać produktów, które go zawierają.
Podsumowanie
Pirosiarczyn sodu (E223) to konserwant i przeciwutleniacz stosowany w przemyśle spożywczym. Jego obecność w żywności pozwala na przedłużenie trwałości produktów i zachowanie ich właściwości organoleptycznych. Dopuszczalne dzienne spożycie tego składnika wynosi 0,7 mg na kilogram masy ciała, jednak niektóre osoby mogą być uczulone na pirosiarczyn sodu i powinny unikać produktów go zawierających.
Źródła naukowe:
- European Food Safety Authority (EFSA). (2016). Re-evaluation of sulphur dioxide (E 220), sodium sulphite (E 221), sodium bisulphite (E 222), sodium metabisulphite (E 223), potassium metabisulphite (E 224), calcium sulphite (E 226), calcium bisulphite (E 227) and potassium bisulphite (E 228) as food additives. EFSA Journal, 14(11), 4544.
- Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). (1995). Evaluation of certain food additives and contaminants. Forty-fourth report of the Joint FAO/WHO Expert Committee on Food Additives. WHO Technical Report Series, No. 859.
Najnowsze komentarze